pochodzić

pochodzić
pochodzić I {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk VIIb, pochodzićdzę, pochodzićdzi, pochodzićchodź {{/stl_8}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'o człowieku: wywodzić się': {{/stl_7}}{{stl_10}}Ktoś pochodzi ze wsi, z rodziny inteligenckiej, z Polski. Pochodził spod Krakowa. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'mieć swoje źródło w określonym miejscu, czasie, określonych rzeczach, u określonych osób': {{/stl_7}}{{stl_10}}Obraz pochodzi z warsztatu jakiegoś flamandzkiego mistrza. Wiadomości pochodzące bezpośrednio z frontu. Pieniądze pochodzące z podatków. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_7}}'być dostarczonym, wydobywanym skądś; wydobywać się skądś': {{/stl_7}}{{stl_10}}Towar pochodzi z importu, z przemytu, z hurtowni. Głos pochodzi zza ściany. Zapachy pochodzące z kuchni. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}4. {{/stl_12}}{{stl_7}}'być spowodowanym przez kogoś, coś; brać się z czegoś': {{/stl_7}}{{stl_10}}Choroby pochodzące od zwierząt. Rana pochodzi od noża. Zakażenie pochodzi z braku higieny. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}\ {{stl_20}}
{{/stl_20}}pochodzić II {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. dk VIIb, {{/stl_8}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'spędzić jakiś czas na chodzeniu; pospacerować; chodzić w różne miejsca, wielokrotnie': {{/stl_7}}{{stl_10}}Pochodziliśmy sobie po plaży. Pochodził parę miesięcy na kurs języka angielskiego. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'ponosić na sobie coś przez jakiś czas': {{/stl_7}}{{stl_10}}W tym płaszczu możesz jeszcze pochodzić. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_7}}'udając się w różne miejsca, załatwić coś, uzyskać; wystarać się o coś': {{/stl_7}}{{stl_10}}Musisz pochodzić za pracą. Trzeba pochodzić koło tej sprawy, koło interesu. {{/stl_10}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Look at other dictionaries:

  • pochodzić — VIa, pochodzićdzę, pochodzićdzisz, pochodzićchodź, pochodzićdził 1. dk «spędzić jakiś czas na chodzeniu; przejść się, pospacerować» Pochodzić po parku, po lesie, koło domu. ◊ Pochodzić w czymś «ponosić coś na sobie przez jakiś czas» ◊ Pochodzić… …   Słownik języka polskiego

  • brzuchomówca — m odm. jak ż II, DCMs. brzuchomówcacy; lm M. brzuchomówcacy, DB. brzuchomówcaców «człowiek umiejący mówić tak, że głos zdaje się pochodzić od innej osoby lub przedmiotu znajdującego się w pewnej odległości» …   Słownik języka polskiego

  • brzuchomówstwo — n III, Ms. brzuchomówstwowie, blm «umiejętność mówienia tak, że głos zdaje się pochodzić nie od mówiącego, lecz z innego źródła» …   Słownik języka polskiego

  • datować — ndk IV, datowaćtuję, datowaćtujesz, datowaćtuj, datowaćował, datowaćowany 1. «opatrywać datą, oznaczać czas i miejsce» Datować dokument, pismo. List datowany z Krakowa. 2. «określać, ustalać datę jakiegoś faktu, czas powstania, istnienia itp.… …   Słownik języka polskiego

  • kres — m IV, D. u, Ms. kresie; lm M. y 1. zwykle blm, książk. «granica czegoś, jakiejś przestrzeni; kraniec» Step, morze (jest) bez kresu, zda się nie mieć kresu. ∆ mat. Kres zbioru liczb «dwie liczby, między którymi zawierają się wszystkie liczby… …   Słownik języka polskiego

  • lud — m IV, D. u, W. u (ludzie), Ms. ludzie 1. blm «pracujące warstwy społeczeństwa, przede wszystkim robotnicy i chłopi; dawniej głównie o ludności wiejskiej» Lud pracujący miast i wsi. Głos, wola ludu. Dziecko ludu. Pochodzić, wywodzić się z ludu. 2 …   Słownik języka polskiego

  • okolica — ż II, DCMs. okolicacy; lm D. okolicaic 1. «obszar rozciągający się dookoła jakiegoś miejsca, stanowiący jego otoczenie; krajobraz oglądany z jakiegoś punktu środkowego» Bliska, dalsza okolica miasta. Okolica przystanku, domu. Okolice Warszawy.… …   Słownik języka polskiego

  • pamiętać — ndk I, pamiętaćam, pamiętaćasz, pamiętaćają, pamiętaćaj, pamiętaćał, pamiętaćany 1. «mieć zdolność do przyswajania, utrwalania i przypominania doznanych wrażeń, przeżyć, wiadomości; mieć w pamięci, nie zapominać, przypominać sobie» Pamiętać coś… …   Słownik języka polskiego

  • pobujać — dk I, pobujaćam, pobujaćasz, pobujaćają, pobujaćaj, pobujaćał, pobujaćany 1. «spędzić jakiś czas na bujaniu, huśtaniu kogoś albo czegoś, wprawić w jednostajny ruch; pokołysać, pohuśtać» Przez chwilę pobujała płaczące niemowlę. Wysokie fale… …   Słownik języka polskiego

  • pochodzenie — n I 1. rzecz. od pochodzić. 2. «rodowód, genealogia, wywodzenie się z czegoś» Pochodzenie robotnicze, chłopskie, inteligenckie. Pochodzenie społeczne. Polak z pochodzenia. Amerykanin, Francuz polskiego pochodzenia. Tłuszcze pochodzenia roślinnego …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”